- 100 mm dla wyciągów spalin przeznaczonych do pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
- 150 mm w przypadku wyciągów spalin przeznaczonych do pracy z pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t.

Minimalny wydatek wyciągu przy wlocie końcówki ssawnej musi wynosić:

- 400 m3 dla wyciągu spalin do obsługi pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
- 1300 m3 w przypadku wyciągów spalin przeznaczonych do obsługi pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t.

Wytrzymałość termiczna stosowanych w wyciągach przewodów wynosić musi minimum 150°C. Konkretne rozwiązania konstrukcyjne wyciągu spalin powinny być dostosowane do specyfiki pracy warsztatu i usytuowania, a także liczby stanowisk obsługowych. 

Jak dobrać właściwy wyciąg spalin? Na rynku wyposażenia warsztatowego dostępne są obecnie następujące rozwiązania:

- indywidualne odciągi proste pojedyncze,
- indywidualne odciągi proste podwójne,
- indywidualne wyciągi bębnowe (zwijacze bębnowe),
- instalacje kanałowe podpodłogowe,
- instalacje kanałowe nadpodłogowe z wózkiem przejezdnym.

Każda z wymienionych wersji ma swoje wady i zalety. Dlatego ważne jest dobranie właściwego rozwiązania konstrukcyjnego do potrzeb konkretnego obiektu warsztatowego i specyfiki jego pracy.
W przypadku małych warsztatów obsługowo-naprawczych stosowane powinny być instalacje tworzone na bazie indywidualnych wyciągów bębnowych. Plusem tego typu rozwiązań jest brak ograniczenia powierzchni roboczej oraz wydajne usuwanie spalin. Zastosowanie zwijaczy ułatwia utrzymywanie ładu i porządku na stanowisku obsługowym. W większych warsztatach, dysponujących większą liczbą stanowisk obsługowych, lepszym rozwiązaniem jest centralna instalacja odprowadzająca spaliny przy użyciu wspólnego systemu kanałów wentylacyjnych, do których podłączone są pojedyncze punkty odciągowe. Systemy tego typu mogą być wykonywane w dwóch wariantach konstrukcyjnych: podpodłogowym i nadpodłogowym. Instalacje podpodłogowe mają kanały zbiorcze zlokalizowane w posadzce obiektu. Są one osłonięte specjalnymi pokrywami, do których mocowane są elastyczne węże z końcówkami ssącymi. Rozwiązania te są w pełni ergonomiczne i nie ograniczają powierzchni roboczej warsztatu.

W przypadku konstrukcji systemów podsufitowych kanały zbiorcze spalin umieszczane są pod sufitem lub wzdłuż ścian pomieszczeń warsztatowych. Do nich mocowane są elastyczne węże wyciągów indywidualnych prostych lub bębnowych. W bardziej zaawansowanych rozwiązaniach tego typu systemów kanały zbiorcze są zarazem prowadnicami dla mobilnych wózków, do których podłączone są elastyczne przewody ssące. Najistotniejszą kwestią w takich konstrukcjach wyciągów spalin jest zapewnienie sztywności całej instalacji oraz zachowanie szczelności gumowego fartucha uszczelniającego. Systemy te wykonywane są przeważnie z aluminium w celu uzyskania wysokiej odporności na korozję, a także zminimalizowania masy podwieszanej konstrukcji całej instalacji odsysającej.

mgr Andrzej Kowalewski