Opisany sposób usytuowania w pojeździe montażownicy determinuje zagospodarowanie pozostałej części przedziału ładunkowego. Z uwagi na fakt, że montażownica mocowana jest do podwozia za pomocą fabrycznej ramy, jej konstrukcja umożliwia zamocowanie na niej kompresora i/lub agregatu – zaleca się ich łączny montaż na specjalnie przygotowanym stelażu. Tym sposobem dociążamy pojazd o kolejne 130-150 kg. Mowa oczywiście o przedziale ładunkowym, bezpośrednio za grodzią. Masa ulokowana w tym miejscu, przy założeniu wariantu ciężarowego, zawiera się w przedziale około 650-750 kg.

Omawiając zagadnienie urządzeń, należy odnieść się do maksymalnej dopuszczalnej ładowności wskazanych pojazdów. Wobec różnorodności marek, wersji i typów wartość ta z oczywistych względów nie była stała. Dopasowanie wagi poszczególnych urządzeń i elementów wyposażenia to bardzo istotny element projektu. Optymalna sytuacja to taka, w której do dyspozycji był pojazd, którego ładowność zawierała się w górnych przedziałach możliwych do uzyskania w kategorii „blaszak”. Przykładem może być Fiat Ducato o ładowności 1315 kg. Taka wartość pozwalała już na optymalne wykorzystanie limitu. Tym samym nie wymuszał on zbyt wielu kompromisów w doborze wyposażenia. Ładowność była różna także ze względu na rodzaj napędu, tj. przedni, tylny lub 4×4. W przypadku zastosowania tylnego napędu lub napędu 4×4 ładowność była nieco ograniczona. Mimo to poprzez odpowiednią konfigurację urządzeń i osprzętu udawało się zmieścić w limicie. Przy czym zawsze zakładano tzw. rezerwę użytkową, np. na przewożenie wymaganych w tego typu działalności opon i osprzętu dodatkowego. Poza montażownicą i np. agregatem, które łącznie ważyły około 650-750 kg, we wskazanym limicie, przykładowo 1315 kg, musiały się zawierać co najmniej: kompresor (128-153 kg), podnośnik przejezdny punktowy (39 kg), klucz pneumatyczny (12 kg) lub elektryczny (72 kg), inflator (10 kg). Przy zachowaniu minimalnych mas poszczególnych urządzeń i osprzętu ich waga wynosiła około 840 kg.

Instalacja elektryczna, w tym różnego rodzaju dodatkowe złącza, instalacja pneumatyczna, oświetlenie kierunkowe i LED, trójkąt ostrzegawczy to dodatkowa masa równa około 30 kg. Do tego dochodziło kilkadziesiąt kilogramów na wykończenie przedziału ładunkowego. Jeśli warunki na to pozwalały, przedział wykończony był aluminiową blachą ryflowaną lub wodoodporną, antypoślizgową płytą (podłoga oraz do pewnej wysokości boki) i tworzywem sztucznym (ściany i sufit).